“Küba’yı anlamaya çalıştıkça, daha da gizemli bir hal alıyor” diye yazıyor Sainsbury. Ve bu gizem, her köşe başında bir öteki sürprizle karşılaşan gezginlerin öykülerine dönüşüyor. Kimi vakit insanı hayrete düşüren bir yaratıcılık, kimi vakit sabır sonlarını zorlayan bürokrasi; ancak hepsinin ötesinde, her şeye karşın umutlu, enerjik ve dirençli bir halk.
Küba’nın tarihi, İspanyol sömürgeciliği, Afrika’dan getirilen köleler, ABD tesiri ve akabinde gelen Sovyet devri üzere birçok farklı kültür ve güç tarafından şekillendirilmiş. Bugünün Küba’sı ise tüm bu mirasların üst üste bindiği bir mozaik.
Sainsbury, Küba’nın kültürel sentezini anlatırken, “Afrika davuluyla İspanyol gitarının aşk ilişkisi” tarifini ödünç alıyor etnolog Fernando Ortiz’ten. Bu tarif, ülkenin müziğini, dansını, yemeklerini ve insanlarının ruh halini en düzgün özetleyen sözlerden biri.
YAŞANANLAR ÜLKEYİ GÜÇ BİR GAYRETE SÜRÜKLEMİŞ DURUMDA
Son yıllarda ABD ambargosunun sertleşmesi, Venezuela’daki siyasi kriz ve pandemi sonrası ekonomik toparlanmanın yavaşlığı, Küba’yı kendi şiddetli standartlarının da ötesinde bir gayrete sürüklemiş durumda. Lakin National Geographic müellifi bu zorluklara karşın, adanın sunduğu kültürel ve doğal zenginliklerin hâlâ gezginler için eşsiz fırsatlar sunduğuna dikkat çekiyor.
Havana’dan Vinales’e uzanan Batı Rotaları, bu keşfin birinci adımı olabilir. Başşehir Havana, yalnızca politik tarihle değil, birebir vakitte canlı sanat sahnesiyle de dikkat çekiyor. Bilhassa Fabrica de Arte Cubano, tıpkı anda hem sanat galerisi, hem konser salonu, hem de bir gece kulübü olma özelliğiyle kentin yaratıcı gücünü yansıtıyor.
Oradan batıya, Vinales Vadisi’ne gerçek ilerledikçe, Küba’nın kırsal kalbine ulaşılıyor. UNESCO Dünya Mirası listesindeki bölge, tütün tarlaları, mogote ismi verilen kireçtaşı dorukları ve at sırtında gezen çiftçileriyle öbür bir vakit diliminde yaşıyormuş hissi veriyor. Sainsbury, burada hâlâ öküzle sürülen tarlaların, dünyanın en kaliteli purolarını yetiştirdiğini belirtiyor. Lokal çiftliklerde sürdürülebilir tarım uygulamaları ve peynir üretimi üzere tecrübeler, ziyaretçilere gerçek Küba’ya dair samimi bir pencere açıyor.
GUANAHACABIBES YARIMADASI BÜYÜLEYİCİ BİR ŞÖLEN
Batının en uç noktası olan Guanahacabibes Yarımadası ise eko-turizm açısından öne çıkan bir bölge. Ender kuş tipleri, bakir plajlar ve mercan resifleri ile dolu bu yarımada, tabiatla baş başa kalmak isteyen gezginler için eşsiz bir kaçış noktası.
Küba’nın bir başka öne çıkan rotası ise ülkenin merkezi. Matanzas’tan Moron’a uzanan bu güzergâh, ülkenin kültürel ve devrimsel geçmişine ışık tutuyor. Domuzlar Körfezi, Soğuk Savaş’ın simge alanlarından biri olmanın ötesinde, bugün doğal hayat ve tüplü dalış açısından cazip bir lokasyon.
Güney kıyısındaki Cienfuegos ve Trinidad, Fransız ve İspanyol tesirinin hâlâ hissedildiği mimarisi ve kent planlamasıyla dikkat çekiyor. Bilhassa Trinidad, vaktin durduğu hissini veren Arnavut kaldırımlı sokakları ve pastel renkli konutlarıyla, UNESCO muhafazası altında olan nadide kentlerden biri.
Ve elbette, Santa Clara… İhtilalin sembol ismi Che Guevara’nın müze ve mozolesi burada yer alıyor. Kentin genç nüfusu ve canlı gece hayatı ise Küba’nın yalnızca geçmişte değil, gelecekte de söylenecek çok kelamı olduğunu ispatlar nitelikte.
Tüm bu güzergâhlar boyunca, criollo mutfağının tekrar keşfi, kuş müşahedesi, uçurtma sörfü, zipline maceraları ve köy pazarları üzere çok sayıda lokal tecrübe gezginleri bekliyor. Her şey dahil resort’lardan uzaklaştıkça, Küba’nın gerçek yüzü belirginleşiyor: dirençli, yaratıcı ve içten bir ülke.
Brendan Sainsbury, yazısını şu tavsiyeyle sonlandırıyor:
“Yüzeydeki karmaşa sizi yanıltmasın. Gerçek Küba, sabırlı olanlara kendini açar. Yanınıza bir baş lambası alın, planlarınıza esneklik katın ve bu eşsiz ülkenin sürprizlerine hazırlıklı olun.”
National Geographic’in ‘See the best of Cuba with these two classic itineraries’ başlıklı haberinden derlenmiştir.
